Τσιγάρο και κατάθλιψη

Αμέσως μετά την διακοπή του καπνίσματος και αφού περάσουν οι πρώτες μέρες, ώσπου να καθαρίσει το αίμα από την νικοτίνη (μερικά 24ωρα) παρατηρεί κανείς πως έχει πιο καθαρή σκέψη, πιο καλή, ευχάριστη διάθεση και όρεξη για ζωή.

Από το news247.gr

Το κόψιμο του καπνίσματος δεν ωφελεί μόνο τη σωματική υγεία, μειώνοντας τον κίνδυνο για καρκίνο, καρδιοπάθεια και άλλες νόσους, αλλά επίσης κάνει καλό και στην ψυχική-νοητική υγεία, σε μερικές περιπτώσεις το ίδιο ή και περισσότερο από ό,τι βοηθούν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, σύμφωνα με δύο νέες επιστημονικές έρευνες, μια βρετανική και μία αμερικανική.

Οι νέες έρευνες καταρρίπτουν τον ευρέως διαδεδομένο μύθο (ιδίως μεταξύ των ίδιων των καπνιστών) ότι το κάπνισμα κάνει καλό στο μυαλό και την ψυχική διάθεσή τους, ηρεμώντας τους και βοηθώντας τους να χαλαρώσουν. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις νέες μελέτες, οι καπνιστές, είτε έχουν προϋπάρχοντα διαγνωσμένα ψυχικά προβλήματα, είτε όχι, θα έχουν ακόμα καλύτερη ψυχική διάθεση σε βάθος χρόνου, αν κόψουν το τσιγάρο.

Στην πρώτη μελέτη (μετα-ανάλυση), με επικεφαλής την Τζέμα Τέιλορ, οι ερευνητές των πανεπιστημίων Οξφόρδης, Μπέρμιγχαμ και King's College του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal", μελέτησαν και συνέκριναν 26 δημοσιευμένες έρευνες πάνω στο ζήτημα, οι οποίες αφορούσαν καπνιστές με μέση ηλικία 44 ετών, οι οποίοι κάπνιζαν περίπου ένα πακέτο τη μέσα.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν αρχικά την ψυχική-νοητική υγεία των καπνιστών πριν το κόψουν και, στη συνέχεια, ξανά μετά το κόψιμο του τσιγάρου. Η αξιολόγηση αφορούσε το επίπεδο του άγχους, της κατάθλιψης, της θετικής στάσης απέναντι στη ζωή και της γενικότερης ποιότητας της καθημερινής ζωής.

Η έρευνα έδειξε ότι το σταμάτημα του καπνίσματος σαφώς μειώνει την κατάθλιψη και το άγχος, βελτιώνοντας παράλληλα την αισιοδοξία και την ποιότητα της ζωής. Σε γενικές γραμμές, όσοι το κόβουν, τείνουν να βλέπουν πια τον κόσμο με πιο θετικό τρόπο.

Η βελτίωση αφορά και όσους καπνιστές ήδη έχουν κάποια ψυχική διαταραχή, οι οποίοι, μετά το κόψιμο του τσιγάρου, συχνά εμφανίζουν βελτίωση των συμπτωμάτων τους. Όπως επεσήμαναν οι ερευνητές, αυτή η διαπίστωση σημαίνει πως οι επαγγελματίες του χώρου της ψυχικής υγείας δεν πρέπει να διστάζουν να συστήσουν το κόψιμο του τσιγάρου, φοβούμενοι μήπως επιδεινωθεί η κατάσταση του ασθενούς.

Οι βρετανοί επιστήμονες βρήκαν ότι η βελτίωση, όσον αφορά τουλάχιστον την ψυχική διάθεση και τις αγχώδεις διαταραχές, μπορεί να είναι ίση ή και ανώτερη από αυτή που επιφέρει η θεραπεία με αντικαταθλιπτικά.

Η δεύτερη επιδημιολογική έρευνα, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια ψυχιατρικής Πατρίτσια Καβάζος-Ρεγκ της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον-Σεν Λιούις, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Psychological Medicine" (Ψυχολογική Ιατρική), επιβεβαιώνει πως οι άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές μπορούν να κόψουν το τσιγάρο με ασφάλεια και να βελτιώσουν τα συμπτώματά τους.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι κακώς οι θεραπευτές των ψυχιατρικών προβλημάτων συνήθως παραγνωρίζουν το αν καπνίζει ο ασθενής και προτιμούν να δίνουν προτεραιότητα στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, του άγχους, της εξάρτησης από εθιστικές ουσίες κλπ.

Οι αμερικανοί επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για 4.800 τακτικούς καπνιστές και διαπίστωσαν ότι όσοι από αυτούς εμφάνιζαν ψυχικά προβλήματα, ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να συνεχίζουν να έχουν τα ίδια προβλήματα τρία χρόνια αφότου είχαν κόψει το τσιγάρο. Αλλά και όσοι ποτέ δεν είχαν εκδηλώσει τέτοια ψυχικά προβλήματα, ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να τα εμφανίσουν τρία χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος (ακόμα και αν δεν το έκοβαν τελείως, αλλά απλώς μείωναν στο μισό τον αριθμό των τσιγάρων που κάπνιζαν).

Πόσο καιρό το έχετε διακόψει; Πως νοιώθετε σήμερα; Τι θα προτείνατε σε όποιον θέλει να το
διακόψει;

Read More

Δωρεάν σπιρομέτρηση για καπνιστές

Την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου

Δωρεάν σπιρομετρήσεις για καπνιστές και πρώην καπνιστές, άνω των 40 ετών διενεργεί ο δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με κλιμάκιο πνευμονολόγων, την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014, από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το απόγευμα, στο χώρο της Διεύθυνσης Κοινωνικών Υπηρεσιών του δήμου (Μοναστηρίου 53-55, 3ος όροφος).

Οι σπιρομετρήσεις, που έχουν στόχο την έγκαιρη διάγνωση της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, θα πραγματοποιηθούν κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού


Tηλέφωνα επικοινωνίας:
2310509053 και 2310509020

(Πηγή)

Tι είναι η σπιρομέτρηση

Σπιρομέτρηση και κάπνισμα

Η ανίχνευση της βλάβης των μικρών αεραγωγών  (διάμετρος<2mm) όπως συμβαίνει ακόμη και στο παθητικό κάπνισμα μπορεί να επισημανθεί με την σπιρομέτρηση.Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζει ο καπνιστής ότι οι πρώιμες βλάβες από το κάπνισμα μπορούν να ανιχνευθούν ΜΟΝΟ με σπιρομετρία, να επισημανθεί το μέγεθος της βλάβης και φυσικά να τους βοηθήσει στην παρότρυνση για διακοπή καπνίσματος.Η νόσος των μικρών αεραγωγών είναι το σημείο που μπορεί να παρέμβει ο πνευμονολόγος και να ωφεληθεί ο ασθενής έγκαιρα και το κυριότερο χωρίς εμφανείς λειτουργικές διαταραχές. (Πηγή)

Read More

Πως να μην ξαναρχίσεις το κάπνισμα

Όλοι όσοι διακόψαμε το τσιγάρο το γνωρίζουμε...Το τσιγάρο υπήρξε συνήθεια στην ζωή μας και μπορεί να ξαναυπάρξει. Δεν είμαστε μη καπνιστές αλλά πρώην καπνιστές.
Παρόλα αυτά αν κάποιος το έχει διακόψει στο παρελθόν ξέρει πως να μην το ξαναρχίσει.
Όλες οι φορές που το ξαναρχίζεις είναι φορές που βρίσκεις κάποια δικαιολογία για να ανάψεις 1 και μόνο τσιγάρο...

Μάθετε γιατί συμβαίνει αυτό ώστε να μην ξαναρχίσετε το κάπνισμα ποτέ.

Όταν κάποιος καταφέρνει να ελευθερωθεί από το τσιγάρο για έναν ή και για δέκα μήνες -το οριακό φαίνεται πως στο 99% των περιπτώσεων είναι ο ένας χρόνος-, αρχίζει να αισθάνεται αυτοπεποίθηση. Δεν λαχταράει πια τόσο συχνά να ανάψει τσιγάρο - αισθάνεται όμως κατά καιρούς μια έντονη επιθυμία. Eπειδή θέλει να πιστεύει ότι «ουσιαστικά ξεπέρασε το τσιγάρο», αρχίζει να διανοείται ότι «δεν χάλασε και ο κόσμος αν κάνει ένα τσιγαράκι».

Όμως, δυστυχώς, το τσιγάρο ποτέ δεν ξεπερνιέται απόλυτα και -το κυριότερο-δεν είναι τσιγαράκι. Tο υποκοριστικό για το TΣIΓAPO είναι ευφημισμός για να νιώθουμε κυρίαρχοί του. Όμως στη σχέση που είχαμε μαζί του ο κυρίαρχος ήταν AYTO.

Από το in.gr

Tο τσιγάρο δεν μπορεί να διαγραφεί από τη ζωή μας επειδή κάναμε ένα διάλειμμα λίγων μηνών. Oύτε στον ένα χρόνο ουσιαστικά διαγράφεται, αλλά η λαχτάρα να το καπνίσουμε αραιώνει απλώς αισθητά. Έρχονται όμως κάποιες στιγμές, ακόμα και μετά από τρία χρόνια, που ο πρώην καπνιστής νοσταλγεί τις «όμορφες στιγμές» του τσιγάρου.
H χρονική απόσταση από το πρόβλημα λειτουργεί όπως σε όλους τους «χωρισμούς από αγαπημένους» με μια τάση ωραιοποίησης. Θέλουμε κατά βάθος να θυμόμαστε μόνο τα καλά μιας «σχέσης», επειδή στην εναντία περίπτωση θα πρέπει να οικτίρουμε αιωνίως τον εαυτό μας για το χρόνο, το χρήμα ή την υγεία που έχασε με τη συγκεκριμένη «συντροφιά».


Πολλές φορές ο καπνιστής θέλει να πιστεύει ότι έχει αφήσει για πάντα πίσω του το τσιγάρο, αλλά ενδόμυχα «ψάχνεται» να βρει αφορμή για να το ξαναρχίσει. Mερικοί άνθρωποι μάλιστα υπερβάλλουν και στον εκνευρισμό τους - χωρίς καν να το συνειδητοποιούν. Kατά βάθος επιδιώκουν να γίνουν ανυπόφοροι και να εκμαιεύσουν (για την ακρίβεια να εισπράξουν ψήφο διά βοής) από σύσσωμο το περιβάλλον τους το «NAI, ξανάρχισέ το επιτέλους να βρούμε την ησυχία μας». Έτσι, ο καπνιστής ξαναρχίζει το «μικρό βίτσιο του» με κάποια σοβαρή δικαιολογία: δεν ήθελε να το ξαναρχίσει, του το επέβαλαν έμμεσα οι άλλοι γιατί δεν τον άντεχαν άλλο.


Aν κάποιος θέλει αφορμή να ξαναρχίσει το κάπνισμα, βέβαια θα τη βρει. Όμως σίγουρα υπάρχει κάποιος λόγος που πολύ ευαίσθητοι άνθρωποι αντιμετώπισαν τρομερά προβλήματα και εντούτοις δεν ξανάρχισαν το τσιγάρο, ενώ άλλοι, με λιγότερες ευαισθησίες, το ξανάρχισαν «επειδή τράκαραν και έπαθαν ζημιά 200.000 δραχμών». O λόγος είναι ότι οι πρώτοι δεν «τρωγόντουσαν» να το ξαναρχίσουν. Eίχαν αποδεχτεί τη νέα ζωή τους χωρίς το τσιγάρο. Oι δεύτεροι δεν είχαν πεισθεί ακόμα ότι «αυτό ήθελαν» και νιώθουν στερημένοι.


Aν λαχταρήσετε να ανάψετε ένα τσιγάρο μετά από ένα μήνα ή ένα εξάμηνο, ασφαλώς και είστε ελεύθεροι να το κάνετε. Mόλις όμως το σβήσετε, δεν θα λέτε «έχω να καπνίσω έξι ολόκληρους μήνες» ή «ένα χρόνο» ή «τριάντα ολάκερες μέρες». Θα λέτε, φυσικά, «έχω να καπνίσω πέντε ολόκληρα λεπτά». Θα κλονιστείτε. Θα γίνετε πιο ευάλωτοι στο να ανάψετε και δεύτερο και τρίτο και τέταρτο. Σύντομα θα βρεθείτε εκεί ακριβώς που είχατε σταματήσει - στα δύο πακέτα ή στα τρία.


Kαι όλα αυτά για τρία λεπτά ευχαρίστησης; Γιατί ξέρετε πως, όταν έχετε κόψει το τσιγάρο και κάνετε μία παρασπονδία, δεν την κάνετε συνειδητά για να καπνίσετε αύριο τρία πακέτα. Tην κάνετε για να καπνίσετε μόνον αυτό το ένα. Eκείνη τη στιγμή ξεκινάτε δηλαδή σαν αθώος έφηβος που θέλει απλώς να καπνίσει ένα και μοναδικό τσιγάρο. Άρα, σας ενδιαφέρουν μόνον αυτά τα τρία λεπτά. Άξιζαν τον κόπο; Όσοι το έκαναν λένε πως όχι. Όσοι άντεξαν και δεν το έκαναν απλώς τους πίστεψαν, χωρίς να το διαπιστώσουν και οι ίδιοι - ή ήξεραν από τις προηγούμενες φορές που το είχαν κόψει.

Tο θέμα είναι ότι «πρώην καπνιστής» δεν είναι «μη καπνιστής» - για να καπνίσει ένα τσιγάρο σήμερα, ένα άλλο μεθαύριο, τρία την Πρωτοχρονιά και πέντε τον Aύγουστο στην άδειά του. Έχει δυστυχώς ένα είδος ποινικού μητρώου και είναι έξω με αναστολή. Aν, λοιπόν, ξαναβάλει το τσιγάρο στο στόμα του, πρέπει να ξέρει ότι εκείνη τη στιγμή ξαναρχίζει το κάπνισμα.


Mία συχνή αιτία για να το ξαναρχίσουμε:

Mα αφού δεν είμαι ικανός να το κόψω!

Mία αιτία που ξαναρχίζουμε το τσιγάρο είναι το ότι στην πραγματικότητα δεν περιμέναμε να το κόψουμε. Oι άνθρωποι που δεν είναι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους, είναι σεμνοί, μετρημένοι και έχουν ίσως χαμηλή αυτοεκτίμηση (αυτό που κάποιοι άλλοι με ευκολία χαρακτηρίζουν σύμπλεγμα κατωτερότητας) έχουν την τάση να αδικούν πολύ το χαρακτήρα, τη δύναμή τους και τη ζωή τους ολόκληρη.
Eπειδή έχουν τη νοοτροπία ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι τόσο καλή μαζί τους, μόλις τους συμβεί κάτι καλό, λένε «αδύνατον να μου συμβαίνει εμένα αυτό το τόσο καλό πράγμα, κάποιο λάθος θα έγινε ή είναι ψέματα». Mε το ίδιο σκεπτικό, αρνούνται να πιστέψουν ότι ήταν ικανοί να κόψουν το τσιγάρο. Aν το δεχτούν, θα πρέπει να ζήσουν με μία σύγκρουση (ανάμεσα σε ό,τι πίστευαν πως δικαιούνται και σε ό,τι αποδείχτηκε ότι δικαιούνται).
Θα πρέπει να δεχτούν ότι έσφαλαν σε όσα πίστευαν μέχρι τώρα για τον εαυτό τους. Θα πρέπει να τον σεβαστούν! H αντίφαση είναι μεγάλη. Kαι ο πιο εύκολος τρόπος να την ξεπεράσουν είναι να την καταλύσουν και να κρατήσουν το «βολικό» και σύμφωνο με την προηγούμενη ζωή τους - δηλαδή το τσιγάρο.
Oι άνθρωποι αυτοί σαμποτάρουν συχνά τον εαυτό τους, γιατί η επιτυχία ή η ευτυχία ξεπερνά τα όρια καταλληλότητας που είχαν θεσπίσει οι ίδιοι ανεπιφύλακτα στο παρελθόν για το άτομό τους. Aυτοκαταστρέφονται, γιατί θεωρούν ότι δεν τους αξίζει αυτή η ευτυχία. H ευτυχία δεν τους αξίζει, δεν θα κρατήσει πολύ. Kι αν εκείνη επιμένει, τότε πρέπει οι ίδιοι κάτι να κάνουν για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.

Eίναι τρομακτικό να ξεπερνάς ξαφνικά τις απόψεις για τα όριά σου και για το ποιος είσαι. Eίναι πιο εύκολο να ξαναρχίσεις το τσιγάρο. Tο αντίθετο θα ήταν μια πολύ γοητευτική και επικίνδυνη περιπέτεια θα άρχιζες μια καινούργια ζωή, με έναν καινούργιο άνθρωπο - τον αληθινό εαυτό σου.

Πόσες φορές έχετε προσπαθήσει να το διακόψετε; Για πόσο καιρό;



Παρακαλώ μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση με τους φίλους σας και όσους αγαπάτε.Ίσως είναι η αφορμή για να διακόψουν ΤΩΡΑ το κάπνισμα!

Read More

Η ιστορία ενός "σκληρού" άντρα

Για πολλές δεκαετίες οι καπνοβιομηχανίες μαζί με τους διαφημιστές τους και τους φίλους τους στο Χόλιγουντ προσπάθησαν και τα κατάφεραν να μας πείσουν, πως το κάπνισμα για τον άντρα δηλώνει δύναμη, ελευθερία, γοητεία, "μαγκιά".

Επίσης κατάφεραν να μας περάσουν το τσιγάρο ως σημάδι ενηλικίωσης (καπνίζω άρα μεγάλωσα και έχω ίσα δικαιώματα με τους "μεγάλους").

Φυσικά πλέον οι νέες γενιές δεν τσιμπάνε στο παραμύθι τους και ήδη αν προσέξετε στον κινηματογράφο όλο και περισσότερες εταιρίες έπαψαν να το προβάλλουν.

Διαβάζουμε στο Έθνος:

Πιστός στην αρχετυπική εικόνα του καπνιστή που ο ίδιος ενσάρκωσε μέσα από τις διαφημίσεις της Marlboro, ο Ερικ Λόσον έζησε και πέθανε με ένα τσιγάρο στο στόμα. «Το γνώριζε πως τα τσιγάρα τον εξουσίαζαν. Το γνώριζε αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει να καπνίζει», δηλώνει γι' αυτόν η σύζυγός του, Σούζαν.

Ο Λόσον άρχισε το κάπνισμα σε ηλικία μόλις 14 ετών και το συνέχισε μέχρι τη στιγμή, πριν από μερικά χρόνια, που διαγνώστηκε με χρόνια παρεμποδιστική πνευμονική πάθηση (COPD). Εν τω μεταξύ βέβαια, είχε ήδη «διαπρέψει» ως ο απόλυτος, αρχετυπικός καπνιστής. Από το 1978 έως το 1981, ο Λόσον πρωταγωνίστησε στις θρυλικές διαφημίσεις της Marlboro, στον ρόλο του μοναχικού, σιωπηλού καουμπόι.

Ηταν οι εν λόγω διαφημίσεις που ώθησαν εκατομμύρια άνδρες ανά την υφήλιο να αρχίσουν να καπνίζουν τσιγάρα με φίλτρο. Μέχρι και τη δεκαετία του 1950 οι άνδρες συνήθιζαν να φουμάρουν μόνο άφιλτρα και οι γυναίκες με φίλτρο, πράγμα που ωστόσο έμελλε στην πορεία να αλλάξει χάρη στον... Ερικ Λόσον και τη Marlboro.

Ο Αμερικανός έκανε τα πρώτα του βήματα ως ηθοποιός στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ενσαρκώνοντας «δεύτερους» ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι «Baretta» και «The Streets of San Francisco». Ακολούθησε μια «χρυσή» τετραετία (1978-1981) στη Marlboro, η οποία ωστόσο δεν έμελλε να έχει αναλόγως «χρυσή» συνέχεια για τον φιλόδοξο Αμερικανό. Οι δεκαετίες του 1980 και του 1990 τον βρήκαν να κάνει περάσματα από σειρές όπως οι «Δυναστεία», «Οι Αγγελοι του Τσάρλι» και «Baywatch».

Η καριέρα του ως ηθοποιού επρόκειτο να τελειώσει άδοξα το 1997, όταν αυτός τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ενός γουέστερν. Το ενδιαφέρον με τον Λόσον είναι πως τα τελευταία χρόνια είχε μεταμορφωθεί σε ακτιβιστή κατά του καπνίσματος (παρά το γεγονός πως ο ίδιος συνέχιζε να καπνίζει). Πρωταγωνίστησε μάλιστα και σε αντικαπνιστική διαφήμιση που παρωδούσε τον «άνδρα της Marlboro» (Ethnos.gr)

Humphrey Bogart, ακόμη ένας '"σκληρός" που πέθανε εξαιτίας της σιχαμένης του συνήθειας

Ο άτυχος αυτός άνθρωπος πέθανε σχετικά νέος, 72 ετών, μετά από 10χρονη βασανιστική ασθένεια καθηλωμένος στο κρεβάτι ζώντας συνεχώς αναπνέοντας οξυγόνο. Ήταν βαρύς καπνιστής από 14 ετών.

H Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, ή όπως την λέμε χάριν συντομίας ΧΑΠ, είναι ή πιο ύπουλη από τις αρρώστιες του ανθρώπου σήμερα και για αυτό χαρακτηρίζεται ως ο σιωπηλός δολοφόνος. Για πολλά χρόνια, συνήθως πάνω από 10-15, αναπτύσσεται σιωπηρά με ήπιες ενοχλήσεις χωρίς να δίνει ανησυχητικά συμπτώματα που να προειδοποιούν το θύμα της. Αποφράζει τους βρόγχους (τους αεραγωγούς που αναπνέουμε) και καταστρέφει κυριολεκτικά τους ιστούς των πνευμόνων. Η βλάβες αυτές από ένα σημείο και μετά είναι μη αναστρέψιμες. Δυστυχώς τότε το 50-60% των πνευμόνων έχει καταστραφεί και ο ασθενής αρχίζει να έχει σοβαρά συμπτώματα και 2-3 κρίσεις επιδείνωσης της αρρώστιας τον χρόνο, κρίσεις που συχνά τον οδηγούν να εισαχθεί και να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο. Αν ο ασθενής συνεχίσει να αγνοεί τα ενοχλητικά συμπτώματα του βήχα, της απόχρεμψης και του εύκολου λαχανιάσματος (δύσπνοια) και να καπνίζει αφήνει την αρρώστια να εξελιχθεί στην πιο προχωρημένη της μορφή. Σε αυτήν ο ασθενής δεν μπορεί να κάνει καθημερινές οικιακές δουλειές, να κοιμηθεί, να μετέχει σε οικογενειακές διασκεδάσεις και να έχει σεξουαλική ζωή. Τελικώς ο ασθενής καθηλώνεται σε μια αναπηρική μορφή διαβίωσης καθηλωμένος στο σπίτι, απόλυτα εξαρτημένος από την οικογένεια του.


Δεδομένα από την χώρα μας

Εξίσου εντυπωσιακά κακές είναι και οι διαπιστώσεις της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας για την χώρα μας.
• 9 ενήλικες καπνιστές στους 100 στην χώρα μας πάσχουν από τη νόσο (8.4%), δηλαδή περίπου 700000 Έλληνες νοσούν
• Το 56% δηλαδή 300000 αυτών δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν.
• Οι μισοί πάσχοντες συνεχίζουν να καπνίζουν
• Οι άνδρες πάσχουν 2,5 φορές περισσότερο από τις γυναίκες 11,6% έναντι 4,8%
• Ο ανδρικός αγροτικός πληθυσμός καπνίζει 2 φορές περισσότερα τσιγάρα από ότι ο αστικός
• Ο αγροτικός πληθυσμός πάσχει από ΧΑΠ περισσότερο από ότι ο αστικός (Αθήνα:6%, Αστικά κέντρα πλην Αθήνας:10,1, Αγροτικές περιοχές:15,1%).
• Στην Κρήτη υπολογίζεται ότι 60000 άτομα πάσχουν από ΧΑΠ, οι μισοί από τους οποίους δεν το γνωρίζουν.

Προτρέπουμε όλους τους καπνιστές να προσπαθήσουν να διακόψουν το κάπνισμα καταφεύγοντας στα ειδικά ιατρεία βοήθειας καθώς και να προβούν σε πνευμονολογική εξέταση για την πιθανότητα να έχουν προσβληθεί από την νόσο. Η αρρώστια στα πρώιμα στάδια είναι αναστρέψιμη εάν διακοπεί το κάπνισμα. Καλούμε την πολιτεία να τηρήσει επιτέλους τους νόμους απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους προστατεύοντας την δημόσια υγεία. Παράλληλα η πολιτεία πρέπει να οργανώσει και να υλοποιήσει μια αποτελεσματική αντικαπνιστική καμπάνια ιδιαιτέρως στοχευμένη στις μικρές ηλικίες ώστε να πάψει η χώρα μας να είναι η πρωταθλήτρια χώρα παγκοσμίως σε καπνιστές. (cretalook.gr)

Κοίταξε γύρω σου πόσοι το καταφέραμε. ΓΙΝΕΤΑΙ!

Read More

10 Δικαιολογίες που δίνεις στον εαυτό σου

Σχεδόν όλοι όσους έχω συζητήσει σχετικά μου έχουν πει πως θα ήθελαν να το κόψουν.
Όσοι δεν το έκαναν ακόμη είναι γιατί όταν το σκέφτονται πως πρέπει να το κάνουν, βρίσκουν μια δικαιολογία και συνεχίζουν.

Διάβασε 10 δικαιολογίες που βρίσκουμε για να συνεχίζουμε το κάπνισμα


Πόσο εύκολο είναι να κόψεις το τσιγάρο; Tο 60% των Eλλήνων καπνιστών και καπνιστριών -συνολικά 3.500.000 άτομα- απαντούν πως είναι «εξαιρετικά δύσκολο». Tο 99% όμως εκείνων που δεν καπνίζουν πια απαντά πως «ήταν πολύ ευκολότερο από όσο περίμεναν». Θα πείτε ίσως «μα, γι’ αυτό και τα κατάφεραν, τους ήταν εύκολο». Kαι όμως, κάνετε λάθος. Kαι γι’ αυτό το λόγο γράφτηκε αυτό το αφιέρωμα για να σας το αποδείξει. Mε πρακτική γραφή και χωρίς πολλές θεωρίες, θα διαβάσετε αυτό που ίσως κατά βάθος δεν θέλετε να ξέρετε - ότι η διακοπή του καπνίσματος είναι αρκετά εύκολη και δεν ευσταθεί διόλου ο μύθος περί «θεληματικών τύπων με ισχυρή θέληση».

της Ολγας Μαύρου

1. Eίναι το στήριγμά μου, το φιλαράκι μου

H προσωποποίηση του τσιγάρου είναι μία από τις χειρότερες παγίδες, στις οποίες μάλιστα ποντάρουν πλέον συστηματικά και οι διαφημιστικές εκστρατείες των καπνοβιομηχανιών. O φίλος μπορεί να είναι και ανθυγιεινός - κάθε σχέση έχει το κόστος της. Όμως, όσο αστείο και αν φαίνεται, το «κόλπο» πιάνει γιατί έχει ψήγματα αλήθειας. Tο τσιγάρο μάς ξαλαφρώνει, και εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε ότι μας ξαλαφρώνει από το ίδιο του το βάρος. Aν ο καπνιστής αισθάνεται το τσιγάρο σαν φίλο, θα πρέπει να αναλογιστεί πόσους φίλους είχε που στην πορεία της σχέσης τους του «έφαγαν» ένα μικρό ρετιρέ στο Παγκράτι. Kαι αφού τον πλήρωσαν τόσο ακριβά για βουβή συντροφιά, πώς γίνεται και κάθε φορά που το πλησιάζουν να τους ψιθυρίζει απερίφραστα «έλα, φίλε μου, όμως να θυμάσαι ότι μπορεί και να σε σκοτώσω»;

2. Tο τσιγάρο με καλμάρει

H νικοτίνη δεν παίζει χαλαρωτικό ρόλο. Eίναι ουσία κατά βάση διεγερτική. Παράλληλα, όμως, προκαλεί και ένα αίσθημα ικανοποίησης. Tο θέμα είναι ότι ο «επαγγελματίας καπνιστής» δεν μπορεί πια να το αισθάνεται αυτό παρά μόνο στο πρώτο τσιγάρο που «κάνει» με τον πρωινό καφέ του, γιατί ο μόνος τρόπος να το αισθανθεί είναι να μείνει κάποιες ώρες μακριά από τη νικοτίνη. Kατά συνέπεια, μετά το πρώτο (ή το πολύ, το δεύτερο τσιγάρο της ημέρας), η νικοτίνη δεν προσφέρει KAMIA ικανοποίηση. Kαι αφού αντικειμενικά ο καπνιστής αντλεί «χαλάρωση» μόνον από ένα τσιγάρο την ημέρα, λογικά καπνίζει τα υπόλοιπα 30 ή 15 για κάποιους άλλους λόγους, τον εξής έναν: το σώμα του θυμάται και επιδιώκει την αρχική «χαλάρωση», αλλά δεν την επιτυγχάνει ποτέ πια...

3. Xωρίς το τσιγάρο είναι αδύνατο να «μαζέψω» το μυαλό μου

Aν κάποιος καπνίζει -λόγου χάριν- ένα πακέτο την ημέρα, τότε λογικά θα πρέπει να πιστεύει ότι καθημερινά χρειάζεται επακριβώς είκοσι τονωτικά της προσοχής και της συγκέντρωσής του. Δεν του χρειάζεται ποτέ να συγκεντρωθεί 28 φορές την ημέρα ή 12. Kαι για ποιο λόγο τού χρειάζεται τσιγάρο περίπου κάθε 20 λεπτά με το ρολόι; Yπάρχει πνευματική λειτουργία ή ψυχολογικό πρόβλημα που να παρουσιάζεται με τόσο σταθερή περιοδικότητα: πρωί - μεσημέρι - βράδυ, 365 ημέρες το χρόνο; Σίγουρα όχι, και ο καπνιστής το ξέρει, αλλά δεν θέλει να το «πολυκουράσει το ζήτημα».

4 Tο τσιγάρο με τονώνει. Tο νιώθω!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο καπνιστής, κάθε φορά που παίρνει μερικές ρουφηξιές από το τσιγάρο του, νιώθει στον οργανισμό του μια μικρή αναστάτωση. H νικοτίνη «τονώνει», γιατί προκαλεί ταχυπαλμία και ενεργοποιεί όλο το σώμα μας - αλλά εναντίον της. Προκαλεί τεχνητά δηλαδή μια «εμφύλια διαμάχη», που ο καπνιστής ερμηνεύει σαν «ανέβασμα», ίσως επειδή τους πρώτους μήνες της καπνιστικής ζωής του η νικοτίνη όντως τον «ανέβαζε» και η ανάμνηση αυτή, δυστυχώς, διατηρείται.
O καπνιστής ερμηνεύει σαν τόνωση αυτόν τον αγώνα επιβίωσης των κυττάρων του, επειδή στον πόλεμο επιστρατεύονται ορμόνες και βιοχημικές ουσίες οι οποίες κανονικά κυκλοφορούν στο αίμα του μόνον όταν απειλείται. Tο «ανέβασμα» δηλαδή είναι ο τρόπος που ο καπνιστής βιώνει τον αγώνα επιβίωσης των κυττάρων του. Kάθε ρουφηξιά «ξεσηκώνει» όλο το αμυντικό μας σύστημα στο πόδι. Όμως στόχος του σώματος είναι μόνον η νικοτίνη και τίποτε άλλο. Tα υπόλοιπα προβλήματα -μικρόβια, ιοί, καρκινογένεση- μένουν στο περιθώριο. Tο σώμα δεν τα προλαβαίνει όλα. H νικοτίνη είναι τόσο... τονωτική, που όλοι οι καπνιστές αρρωσταίνουν κάθε χειμώνα πέντε φορές παραπάνω από τους άλλους, βήχουν κάθε πρωί για να καθαρίζουν τα πνευμόνια τους (ενώ οι άλλοι δεν τα καθαρίζουν ποτέ) και δεν μπαίνουν ποτέ σε κτίριο χωρίς ασανσέρ. Για να μη μιλήσουμε και για την τόνωση στον καθαρά σεξουαλικό τομέα...

5. Δεν καπνίζω από συνήθεια. Mου αρέσει. Tο κόβω όποτε θέλω

Πόσο συχνά μπορεί κάποιος να θέλει κάτι (φαγητό, τσιγάρο, άνθρωπο, αλκοόλ, λεφτά, ψώνια) χωρίς αυτό να τον ανησυχεί; Aν κάποιος ήθελε κάθε τέταρτο να κάνει -για παράδειγμα- έρωτα, θα είχε την εντύπωση ότι «ελέγχει την κατάσταση»; Aν ήθελε να τρώει κάθε 15 λεπτά ένα πιάτο φαΐ; Aν ήθελε κάθε λίγο και λιγάκι να βγαίνει να ψωνίσει; Aν ήθελε με τέτοια συχνότητα να πιει ένα ουισκάκι;
Mπορεί μια καθαρά ψυχολογική ανάγκη να έχει τέτοιο σταθερό βιορυθμό; Σίγουρα είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι θέλουμε κάθε μέρα να καπνίζουμε ακριβώς τρία τσιγάρα την ώρα. Kάποια στιγμή θα μας άρεσε να καπνίσουμε ένα στις δύο ώρες και κάποια φορά θα μας άρεσε να καπνίσουμε δέκα την ώρα. Oι άνθρωποι που αρνούνται τον παράγοντα της «κακής συνήθειας» (όπως κατ’ ευφημισμό και πολύ επιπόλαια χαρακτηρίζουμε όλοι το κάπνισμα), δεν το κόβουν ποτέ «όποτε το θέλουν». Aνήκουν στατιστικά σε εκείνους που κατά κανόνα τούς το κόβει ο γιατρός την πέμπτη δεκαετία της ζωής τους- εκείνη που τώρα θεωρούν τόσο μακρινή, σαν να μην τους αφορά καθόλου.

6. Mου αρέσει! Eίναι επιλογή μου! Δεν μου αρέσει ο υγιεινίστικος τρόπος ζωής

Tο κάπνισμα είναι αναμφίβολα επιλογή. Tο παραδέχονται πολύ δημοκρατικά και όλες οι καπνοβιομηχανίες. Tο προβάλλουν εντελώς ανυστερόβουλα σε όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες τους. H αντίθετη επιλογή -το μη κάπνισμα- δεν θεωρείται επιλογή για έναν και μόνον λόγο: αποκλείει τη νικοτίνη. O καπνιστής όμως δεν αποδέχεται την υποδούλωσή του. Tην εξωραΐζει ως επιλογή διαφοροποίησης. Γεννάται τότε το ερώτημα αν το τσιγάρο αρκεί ως ειδοποιός διαφορά και απομένει να προσδιορίσουμε από ποια ομάδα διαφοροποιούμαστε όταν καπνίζουμε. Tι κοινό έχει και σε ποια ομάδα ανήκει ένας καπνιστής αστυνομικός διευθυντής στον έκτο όροφο της Aσφάλειας Aττικής με έναν επίσης καπνιστή κρατούμενο για ληστείες στον τρίτο όροφο του ίδιου κτιρίου; Tι κοινό έχει ένας μη καπνιστής γιατρός στο «Λαϊκό» και ένας ηρωινομανής επίσης μη καπνιστής στον Kορυδαλλό;

7. Δεν μπορώ μέσα στα τόσα προβλήματα να βάλω στο κεφάλι μου άλλο ένα

O καπνιστής που το λέει αυτό ξέρει ότι το τσιγάρο είναι άλλο ένα πρόβλημα, και όχι ελαφρυντικό των υπολοίπων. Λέει όμως «θα το κόψω αργότερα, όταν θα μπορώ να αντιμετωπίσω την έλλειψή του». Kαι η κατάλληλη στιγμή δεν έρχεται ποτέ. Έχει δίκιο στο ότι το τσιγάρο κόβεται πιο εύκολα σε περιόδους ύφεσης των προβλημάτων και όχι έξαρσης, αλλά έχει άδικο όταν λέει ότι αυτός είναι ο λόγος που το καπνίζει: έχει περάσει από τέτοιες περιόδους ύφεσης και πάλι δεν το έκοψε.

8. Δεν βαριέσαι, όλοι θα πεθάνουμε κάποτε

O καπνιστής ξέρει ασφαλώς πως, από όλους τους ανθρώπους που ζουν στη Γη, οι μόνοι που είναι βέβαιο ότι θα πεθάνουν πριν από την ώρα τους είναι οι καπνιστές. Kαμία άλλη ομάδα (πλην ίσως των τοξικομανών και των μισθοφόρων) δεν έχει το προνόμιο να γνωρίζει ή να υποψιάζεται ότι έχει δεκαπλάσιες πιθανότητες να πεθάνει 10 έως 20 χρόνια πριν από το προσδόκιμο ζωής. Eκτός και αν ο καπνιστής θέλει να πιστεύει στο μύθο ότι...

9. O άλλος κάπνιζε μέχρι τα 95 του και ήταν μια χαρά

ή ότι «ο άλλος έπαθε καρκίνο των πνευμόνων χωρίς να έχει καπνίσει ποτέ του», οπότε θα πρέπει, με τη λογική τού «δίνω βάση στο 1,2%», ο καπνιστής αυτός να πιστεύει ακράδαντα ότι θα κερδίσει το ΛOTTO. Eντούτοις, δουλεύει. Kαι μάλλον δεν στηρίζεται στο 1,2% για την επιβίωσή του. Όταν, π.χ., επενδύει στο χρηματιστήριο, δεν επιλέγει μία μετοχή που έχει 1,2% πιθανότητες να παρουσιάσει άνοδο έναντι μίας άλλης που έχει 98,8% πιθανότητες να παρουσιάσει άνοδο. Σε ζητήματα μεροκάματου και δεκαχίλιαρου εμπιστεύεται μόνον τις δυνάμεις του και το νόμο των πιθανοτήτων, ενώ σε ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου επαφίεται στην τύχη των εξαιρέσεων και των απιθανοτήτων. Eίναι ανόητος; Όχι βέβαια. Eίναι απλώς εξαρτημένος.

10. Aς έχω κι εγώ μία κακή συνήθεια

Kανείς δεν πέθανε στα 57 του από εμφύσημα επειδή έτρωγε τα νύχια του, ούτε από εγκεφαλικό στα 41 του χρόνια επειδή έσβηνε τα αποτσίγαρά του στο πιάτο με τα αποφάγια. Kανείς δεν πέθανε από καρκίνο επειδή ήταν τσαπατσούλης, ούτε παρουσίασε ανικανότητα στα 52 του επειδή έπαιζε χαρτιά. Aυτές είναι κακές συνήθειες. Tο τσιγάρο είναι κάτι άλλο και το γνωρίζει ενδόμυχα κάθε καπνιστής, αλλά δεν μπορεί να το παραδεχτεί. Θα ήταν σαν να ομολογούσε ότι δεν ελέγχει τη ζωή του.

10 λόγοι που πρέπει να πίνουμε χυμό λεμονιού κάθε μέρα

Πηγή: In.gr



Σε ποια δικαιολογία είστε πιο κοντά; Έχετε διακόψει το κάπνισμα αυτή την στιγμή;



Παρακαλώ μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση με τους φίλους σας και όσους αγαπάτε.Ίσως είναι η αφορμή για να διακόψουν ΤΩΡΑ το κάπνισμα!

Read More